این طرح تقدیم به تمام زنان و دختران قهرمان ورزشکار ایرانی

که با حفظ حجاب اسلامی در صحنه های ورزشی گل کاشته اند.

منبع: چهارنما

لینک مرتبط:

مقام معظم رهبری: این زنان با ایمان مایه افتخار جامعه ایرانی هستند
( بازخوانی نظرات رهبر انقلاب پیرامون ورزش قهرمانی زنان )

تکلیف ما با صدا و سیمای ضرغامی چیه؟

کدومش رو باید باور کنیم؟

نسل نوجوون ما از کدومش باید تاثیر بپذیره؟

حرف استاد دهنوی رو توی برنامه چند هفته پیش گلبرگ که :

پیامبر اکرم ـ ص ـ می فرماید:
هر کسی با زن نامحرمی شوخی کند برای هر کلمه ای که با او در دنیا سخن گفته، هزار سال در جهنم زندانی می شود.            

یا

کلاس های آموزشی عملی و علنی دوستی با جنس مخالف که توی سریال فاصله ها به خورد مخاطب میره؟

پاورقی:
راستش باید برای این مطلب، عکسی از لحظات ناب گفتگوهای داخل سالن تهیه غذا و تقدیم بلوز و موبایل و شوخی ها و رستوران و ... تهیه می کردم که متاسفانه فعلا برام مقدور نیست، شما خودتون زحمت بکشین و بجای این عکس، اون لحظات رو یادآوری کنید!

البته کسی با شادی و شاد بودن مخالف نیست و حتی از خود امامان (ع) به ما اینگونه رسیده:

«شیعیان ما کسانی هستند که در شادی ما شاد بوده و در غم ما اندوهناک باشند »

اما آنچه در این نوشتار مورد انتقاد قرار می گیرد نوع خاصی از این رفتارهاست که به بهانه میلاد امام زمان (عج) روی می دهد و رونق آن در شهر ما نیز چشمگیر است(که این هم به همت ما بر می گردد!!)
آنچه در شادی ها و اصولاً در تمام فعالیتها بایستی مد نظر باشد این است که :
شاد کردن امام زمان(عج) هیچگاه با زیر پا گذاشتن دستورات دینی حاصل نمی شود.امامان معصوم(ع)در احادیث خود بر این نکته تأکید داشته اند که شیعیان همواره باید مواظب اعمال خود باشند و آن را اصلاح نمایند و گمان نکنند که با محبّ اهل بیت (س) بودن کار تمام است. در کتاب اصول کافی _که معتبرترین کتاب حدیث شیعه است _ این حدیث از امام محمد باقر (ع) آمده است :
«تنها این که کسی بگوید من علی(ع) را دوست دارم مشکلی را حل نمی کند ... خدا با کسی خویشاوندی ندارد هرکس خدا را اطاعت کند او راست می گوید که ولایت ما را دارد اما کسانی که ادعای ولایت ما را می کنند اما دائماً اهل معصیت هستند دروغ می گویند ما چنین کسانی را دشمن خود می شماریم.» (اصول کافی جلد 2 صفحه74)
برخی از برنامه هایی که در سطح شهر به اسم امام زمان (عج) برگزار می گردد به طور قطع با احکام و دستورات دینی در تضاد بوده و باید از ریشه اصلاح گردد:
اختلاط زن و مرد از اموری است که شارع مقدس ما را از آن نهی نموده ،حال چه این اختلاط در عزاداری باشد چه در شادی و جشن ائمه(س) و یا حتی در مسجد رفتن. حفظ حجاب و حفظ نگاه از توصیه های مؤکّد اسلامی و نصّ صریح قرآن است.(سوره نور ،آیه 30 و 31) ما که به راحتی این اصول و دستورات را در جشنهای امام زمان(عج)فراموش می کنیم دیگر چه امام زمانی برایمان باقی می ماند که به یادش باشیم؟؟ و اگر هم هستیم دیگر آن امام زمان ،مهدی موعود نیست بلکه امامی است که با سلیقه خود در ذهن ساخته ایم.
چگونه توقع داریم حضرت مهدی(عج) در جشن تولد خودش به شهر ما بیاید در حالی که در این روز موسیقی های آنچنانی فضای شهر ما را پر کرده است؟

این جشن ها برای من «آقا» نمی شود
شب با چراغ عاریه، فردا نمی شود

یوسف! به شهر بی هنران وجه خویش را
عرضه مکن؛ که هیچ تقاضا نمی شود

اینجا، همه من اند؛ من بی خیالِ تو
اینجا کسی برای شما، ما نمی شود

آقا! جسارت است؛ ولی زودتر بیا
این کارها به صبر و مدارا نمی شود

مگر شرکت در مجلس گناه ،حرام نیست پس چگونه آقا می تواند به شهر ما قدم بگذارد؟! (11)علاوه بر موسیقی غیر شرعی برخی اوقات در این محافل شاهد رقص و پایکوبی برخی هستیم که همه این موارد باعث ترویج فساد در جامعه شده و انسان را از یاد خدا غافل می کند. چه بسا دخترکان و پسرکانی که به بهانه شرکت در این جشنها بزک کرده و از خانه بیرون می آیند و...
حال وظیفه ما در این میان چیست؟ چرا باید برای توجیه هوسهای خود، از آبروی دیگران_آنهم قطب عالم امکان(ارواحنا فداه)_ مایه بگذاریم؟

نفس ارتکاب معصیت آنهم در ملأ عام جرم بزرگی است اما این حرکات که در نیمه شعبان انجام می گیرد فرهنگ جامعه را نیز به انحراف می کشاند؛دیگر ما امام زمان را با رقص و موسیقی و اختلاط محرم و نامحرم می شناسیم،چگونه می خواهیم به کودکان خود که شاهد چنین قضایایی در سالهای متمادی بوده اند توضیح دهیم که امام زمان (عج) خود برچیننده بساط فساد است؟

جشنهای اینچنینی از آنجا که بدعتی آشکار در فرهنگ مهدویت و انتظار است مردود بوده و مبارزه با آن از وظایف منتظران واقعی امام زمان (عج) می باشد.
از حضرت امام جعفر صادق(ع) داریم:
« وقتی امام دوازدهم ظهور می کند از ناحیه بعضی مسلمانان با مشکلاتی مواجه می شوند که پیغمبر اکرم(ص) هم این مشکلات را از ناحیه کفّار نداشتند .» (بحار الأنوار جلد 52،صفحه 362) شاید برخی از این مشکلات اشاره به اینگونه برنامه ها باشد و این افراد در برابر امام زمان (عج) هم صف آرایی نموده و بگویند نه آقا شما اشتباه میکنید،این کارها اشکالی ندارد ! که ادامه حدیث شریف به این موارد (عدم پذیرش حرف امام زمان(عج) توسط این افراد به ظاهر مسلمان) اشاره دارد.
اگر ما چشم خود را به روی این قضایا نبندیم ،وظیفه ما آنقدر ها هم نامشخص و مبهم نیست.کاری که ما می توانیم انجام دهیم همان "امر به معروف و نهی از منکر " در مراتب مختلف است.
در اهمیت امر به معروف و نهی از منکر همین بس که در احادیث آمده است که:« امر به معروف و نهی از منکر فریضه (امر واجب) عظیمی است که بقیه فرائض به وسیله آن اقامه می گردد. »؛
یعنی اگر امر به معروف نباشد سایر دستورات دین هم تعطیل می شود.اگر ما سال گذشته و یا دوسال پیش ،در این قضیه جدی تر بودیم کار به اینجا نمی کشید و اگر امسال هم بی تفاوت باشیم مطمئناً سال آینده بدتر از امسال خواهد شد.

اما ما چه کنیم؟
1_در وهله نخست لازم است نسبت به چنین اموری اخم نموده و ابراز ناراحتی نماییم. (این کار دیگر از عهده همه ما بر می آید و احتیاج به قشون کشی هم ندارد)مبادا خود ما هم در محفل اینها شرکت کرده و به روی بانیان آن لبخند بزنیم!

2_کار دیگری که می توان انجام داد این است که به افرادی که این امور را اداره می نمایند تذکر داده، با آنها صحبت نمود و مضرات این کارها را به آنها اعلام کرد و آنها را متوجه اشتباه خود نمود.حتی اگر طرف مقابل ما چندان به مسائل دینی هم پایبند نباشد و ما نتوانیم با استدلالات خود وی را قانع نماییم همین تذکر دادن می تواند طرف را به فکر وادارد و اگر این تذکر توسط تک تک ماها تکرار شود و طرف متوجه حساسیت های جامعه دینی در این زمینه گردد ،از لحاظ روانی روی فرد اثر گذاشته و احتمال دارد که دست از کار اشتباه خود بردارد.

3_در این بین مسئولین محترم شهر هم وظیفه ای بس خطیر دارند چرا که از یکسو باید به کار فرهنگی بپردازند تا بینش جوانان و مردم ارتقاء یافته و به این سمت و سو نروند و لازم است با فعالیتهای خود محبت و معرفت نسبت به امام عصر(عج) و فرهنگ انتظار را در جامعه نهادینه نمایند. و از سوی دیگر چون قدرت اجرایی دارند لازم است با اینگونه امور برخورد قاطع نمایند.

واما کلام آخر...
به هر حال اینها برخی از وظایفی است که بر عهده مردم و مسئولین است."کُلّکُم راعٍ وَ کُلّکُم مَسوولٌ عَن رَعِیتِهِ " هیچ کس بدون تکلیف نیست و روزی از ما در این زمینه سؤال خواهد شد.

اگر ما واقعاً محب آقا امام زمان (عج) هستیم این محبت را باید در عمل نشان دهیم.
این هشدار هم بد نیست آورده شود که با این گناهانی که در جامعه ما وجود دارد و با این بی تفاوتی ها ، هر لحظه امکان نزول عذاب الهی وجود دارد و اگر هم تابحال روی نداده به خاطر دعاهای امام زمان (عج) بوده خود آقا هم در این زمینه فرموده اند: «همانا من برای اهل زمین مایه امن و امانم .به وسیله من خداوند عزّ و جلّ بلا را از اهلم و شیعیانم دور می کند »یعنی هر چند که ما شیعه واقعی نیستیم ولی باز هم آقا امام زمان (عج) رعایت ما را می کنند.
ان شاءالله به برکت این ایام فرخنده و توجّهات دائمی حضرت ولی عصر(عج) به ما بتوانیم بیش از پیش به وظایف خود آشنا شده و به آنها جامه عمل بپوشیم.

بعد از مناظره موفق دکتر احمدی نژاد در مقابل موسوی و افشای مدرک قلابی زهرا رهنورد ، حامیان موسوی به جای شفاف سازی به هوچی گری پرداختند و نشان دادن مدرک تحصیلی رهنورد را ، نشان دادن عکس همسر موسوی تلقی کردند و این حرکت احمدی نژاد را گروکشی ناموسی نام نهادند.

اما حامیان موسوی توجه ندارند که عکس ناموس میرحسین بر در و دیوار شهر خودنمایی میکند،بنرهای ناموس موسوی در محل سخنرانی میرحسین نصب می شود / عکس ناموس موسوی بر دست مردان نامحرم رد و بدل می شود ودر آخر عکس های با کیفیت ناموس موسوی هم اکنون در سایت حامیان میرحسین با کیفیت موجود است .

لذا برای اینکه دوستان اصلاح طلب را با مسائل ناموسی آشنا کنم تعدای از تصاویر این خانم را در اینجا قرار دادم تا همه ناموس پرستان اصلاح طلب قضاوت کنند.  

ناموس موسوی در میان پسران

عکس ناموس موسوی در دست پسران

پوستر طراحی شده از ناموس موسوی (پروفسور)رهنود

تصویری از بنر ناموس موسوی که در محل سخنرانی موسوی برای ناموس پرستان نصب شده

منبع: خبرنگار اصولگرا

امسال هم به پایان رسید با همه ی تلخی ها و شیرینی هایش، با همه ی فرازها و نشیب هایش،
سالی که برای عده ای سال رشد و پیشرفت بود و برای عده ی دیگر، سال عقبگرد یا درجازدن؛

گذشتِ شب و روز و سپری شدن هفته ها و ماه ها، برای ما یک پرونده و کارنامه تشکیل می دهند. کارنامه ی سال سپری شده را مرور کنیم تا چهره ی جان خویش را در آیینه ی رفتار خود بنگریم!

طی شدن روزگار، سبب افزوده شدن سنّ ما نمی شود، بلکه عمر ما را کاهش می یابد و هر روز، قدمی به خط پایان نزدیکتر می شویم.
وقتی یک دانش آموز، به نمرات پایان سال تحصیلی خود می نگردد و قبولی و مردودی خود را می بیند چرا ما به کارنامه ی عملکرد سالانه مان ننگریم؟
راستی در سالی که گذشت چه کردم؟ چه بودم؟ و چه شدم؟ چگونه اندیشیدم و اکنون چگونه فکر می کنم؟
چه نکات تازه ای از دین آموختم؟ کدام خصلت ناپسند را از خود دور کردم؟

چه اعمال صالحی را تنها و تنها برای رضای خدا انجام دادم؟
چند نماز با حضور قلب خواندم؟

به چه میزانی به رشد اخلاقی و تزکیه ی نفس و خودسازی دست یافتم؟
سراغ کدامیک از بستگان و فامیل رفتم که با ما قطع رابطه کرده بودند؟

چند نفر بی خبر و منحرف را نجات دادم؟
چند بار، سخن حق را، هر چند به زیان خودم بود پذیرفتم؟

چند بار، به خاطر خدا، از صحنه های گناه دوری جستم؟
چند کتاب خوب و سازنده مطالعه کردم؟

چند مسأله لازم و ضروری از (احکام شرعی) آموختم؟
چه کتاب های سازننده ای خریده و به دوستان و دیگران اهدا کردم؟

چقدر قرآن خواندم؟ با چه کارهایی والدین خویش را از خود راضی کردم؟
چه گام مصبتی در راه پاسداری از ارزش های انقلاب برداشتم؟

چند بار به زیارت عاشقانه و عارفانه ی مزار اولیاءالله و امامان و صالحان رفتم؟
و از این زیارت ها چه توشه ی معنوی گرفتم؟

چند عیادت بیمار و سرکشی به محرومان و کمک به آنها کردم؟
چند مورد، سؤلات فکری خود را از آگاهان و کارشناسان پرسیدم؟

و بسیاری"چند"ها و "کدام"ها و "چه" های دیگر...
آری! یک سال گذشت، یک سال مدت کمی نیست.
می توانستم با کارهایم، یک سال را پرمحتواتر سازم و از سال، قرنی بسازم.
می توانستم عمر خویش را بهتر برویانم و بشکوفانم.

با شروع سال جدید، این ورود به سال نو را به همدیگر تبریک می گوییم... ولی ... تبریک و خجستگی سال نو، برای من و تو به چیست؟ این سال برایمان "مبارک" خواهد بود و برایمان سرشار از برکت خواهد گشت؟ آینده ی ما در گرو گذشته و حال ماست. من و تو مسئول عمر، زمان، فرصت ها و استعدادهای خویشیم.
آیا " گذشته"مان به امید آینده و "آینده" مان به حسرت گذشته خواهد گذشت؟ هرگز چنین مباد!
(جواد محدثی)
بیایید در سال جدید به این حدیث گرانبهای حضرت علی(ع) عمل کنیم که فرمودند:
"خوب هدیه ای است پند و موعظه"
چقدر خوب و شایسته است که در هر برخورد و ارتباطی،
علاوه بر پول عیدی، به همدیگر هدیه های معنوی (مانند کتابهای کوچک و ارزان دعا و حدیث) بدهیم و دایره ی معرفت دینی خود را گسترش دهیم و از زمره ی ناآگاهان خود را برهانیم.

آینده در دست ماست مگر وعده ی او نیست که " صالحان" به وراثت زمین خواهند رسید...
این یک خوشبینی مقدس است نسبت به آینده ی دنیا و بشریت ... آینده ای که می توانیم در ساختن آن شریک باشیم... آیا آماده ای در یک برنامه ی عظیم " اصلاح جهانی" فداکارانه بکوشی؟ ان شاءالله که آن موعود بیاید و وعده ی الهی را تحقق بخشد؛ البته با همت و یاری یاران خالص و منتظران واقعی!

امام حسین علیه السلام:

اگر دین ندارید، لااقل آزاده باشید.

جمله ی فوق یکی از نورانی ترین و معروفترین جملات امام حسین علیه السلام است که شاید تمام شیعیان اون رو بارها و بارها شنیده اند.
و عکس های زیر روایت مردمانی از سرتاسر جهان هست که شاید شیعه و یا حتی مسلمان نباشند، اما انسانهای آزاده ای هستند که وقتی ظلم را می بینند، گام ها و فریادشان را همچون پتک بر سر ظالم فرود می آورند.

نکته: اشاره گر ماوس رو روی هر کدوم از تصاویر ببرید تا تاریخ و محل برگزاری راهپیمایی ها رو ببینید. در ضمن میتونید با کلیک بر روی عکس ها، تصاویر رو در سایز حقیقی شون ببینید.

و اما یه سؤال مهم:

راستی چرا بعضی ها دین دارند اما آنچنان که باید و شاید آزاده نیستند!؟
به عبارت دیگه :
چرا بعضیا رو توی همین ایران خودمون می بینیم که حتی یک بار هم در هیچ راهپیمایی شرکت نکرده اند؟

معمولا افرادی که توی راهپیمایی ها شرکت نمی کنند از یک یا چند تا از دلایل زیر برای توجیه ظلم ناستیزی شون استفاده می کنند:

1. صدای ما به گوش اونا نمی رسه، تازه اگه هم برسه، این راهپیمایی ها هیچ تاثیری نداره.

2. ما خودمون به اندازه ی کافی مشکلات داریم، دیگه نمی تونیم برای مشکلات و مصائب دیگران هم از این ور به اون ور راه بیفتیم! ما که بیکار نیستیم!

3. فلسطینی ها سنّی هستند، پس کشتار اونا به ما ربطی نداره.

4. این مشکل بزرگتر از اونه که از دست ما کاری بر بیاد، امام زمان خودش باید ظهور کنه و ریشه ی اسراییل رو بخشکونه.

در جواب باید بگیم که:

1. اولاً: در دنیای پیشرفته ی امروز، با این همه رسانه و خبرگزاری مطمئناً صدای ما، هم به گوش فلسطینی ها می رسه و باعث دلگرمی شون میشه و هم به سمع و نظر اسراییلی ها ! نشون به اون نشونی که هر وقت یه تجمع کوچیک مثلاً توی یه روستای دور افتاده ی کشورمون بر ضد دولت و نظام شکل بگیره، در کمتر از نیم ساعت صدا و تصویرش از رادیو اسراییل گرفته تا "سی ان ان" و "بی بی سی" مخابره میشه!

در ضمن فراموش نکن لقب دنیای امروز رو گذاشتند: "دهکده ی جهانی" و در یک دهکده، کوچیکترین خبرها هم خیلی زود پخش میشن.

ثانیاً: چرا راهپیمایی های ما اثر نداره؟ و حال آنکه خداوند در آیه 120 سوره توبه میفرماید:
"و لا یطؤون موطئا یغیظ الکفار ... الا کتب لهم به عمل صالح"
هیچ حرکت دسته جمعی که کفار را عصبانی کند، صورت نمی گیرد مگر اینکه برای آن،‌ پاداش عمل صالح ثبت می شود.

در ضمن امروزه، محققان ثابت کرده اند که تمام افعال و از جمله سخنان انسانها دارای انرژی هستند و این انرژی اثر خودش رو بر روی طبیعت بجا میذاره. از جمله، دکتر ایموتو محقق ژاپنی ثابت کرده که انرژی حاصل از دعاها و نفرین های ما میتونه تا کیلومترها دورتر ، مولکول های هدف مورد نظر ما رو تحت تاثیر قرار بده، بخصوص اگه نفرین و یا دعای ما، بصورت دسته جمعی باشه.

2. آیا این همه مردمی که در سرتاسر جهان با وجدانهای بیدار ، در تظاهرات ها شرکت می کنند بیکارند؟
خواهرم، برادرم، عزیزم، تا میتونی از این بهونه فرار کن، چون این همون بهونه ای هست که مردم آن زمان برای توجیه کمک نکردنشون به ائمه اطهار می اووردند.

3. آنچه در روایات و تعالیم اسلامی آمده، اینه که کمک کردن به ستمدیده ربطی به شیعه، سنی و حتی مسلمان نبودن مظلوم نداره، چنانچه امام سجاد-ع می فرماید:
"گناهانی که سبب بلا آمدن می شود فریادرسی از بیچاره نکردن است".

4. بزرگترین دلیل بر غلط بودن بهونه ی چهارم اینه که: در زمان طاغوت و پیش از انقلاب هم عده ای برای توجیه کردن سکوتشان می گفتند: ای بابا! کی میتونه با این رژیم گردن کلفت ظالم در بیفته؟ اون هم با وجود داشتن حامی بزرگی مثل امریکا و داشتن سازمان اطلاعاتی مخوفی مثل ساواک!
ولی همون جور که دیدیم باطل، خیلی ضعیفتر و پوشالی تر از اون چیزی هست که دیده میشه.

پیامبر اکرم (ص): " کسی که بشنود ناله ی شخصی را که می گوید ای مسلمانان! به فریاد من برسید، پس او را اجابت نکند (و او را فریادرسی ننماید) مسلمان نیست.

و کلام آخر اینکه:

با سینه زدن نمی شوی یار حسین
تا روز ابد به پاست پیکار حسین
برخیز که چشم غزه بر غیرت توست
سرباز حسین شو، عزادار حسین...