دوست عزيز، از اينكه اينهمه با ابراز محبتتون ما رو شرمنده كرديد ممنونم! ........... اما دو مسئله: اول اينكه چرا بايد به بهونه ي قرن بيست و يک و سال دوهزار و نه و عصر تکنولوژي و از اين دست اصطلاحات از ارزش ها و اعتقادات برحق خودمون دست بکشيم و خودمون رو فريب بديم! مگر نه اينکه پيامبر خدا فرمود: "حلال خدا، حلال است تا روز قيامت و حرام خدا حرام است تا روز قيامت". مگر نه اينکه هرچه بر علم ما افزوده ميشه بايد بر ايمان ما هم افزوده بشه و هرچقدر ايمان ما بيشتر ميشه بايد اعمال ماهم خدايي تر بشه. يه نگاهي به جوامع غربي بنداز. ببين موج اسلام خواهي که به راه افتاده چقدر سردمداران کفر رو حيرون و عصباني کرده و چطور سراسيمه يکي پس از ديگري قانون منع حجاب رو تو کشوراشون تصويب مي کنند. براي اطلاعات بيشتر ميتوني به لينکدوني هاي اين وبلاگ مراجعه کني. .................... دوم اينکه نوشتي که براي شهدامون ارزش زيادي قائلي. اما دوست من، حفظ ارزش شهدا به زبون کافيه يا عمل هم مي طلبه؟ آيا بهترين شيوه ي احترام به شهدا عمل کردن به خواسته ها و وصاياي اونا و حرکت در جهت آرمانهايشان نيست؟ مگر نه اينکه شهدامون بارها و بارها بر حفظ حجاب، پايبندي به ارزش هاي اسلامي، تبعيت از ولايت فقيه، جدا نشدن از خط روحانيت، غرق نشدن در تجملات، فريب تبليغات دشمن را نخوردن و... تاکيد کردند؟ براستي آيا شعر من چيزي فرار از اين موضوعات بود؟! ................... و نکته ي پاياني جمله اي از شهيد حسين بيدخ: برادر! مي روم تا تو بيايي، اين راه اگر بي ياوربماند زندگي را از من دزديده اي.