روزه ميدارم و افطارم از آن لعل لب است

آري افطار رطب در رمضان مستحب است

روز ماه رمضان زلف نيفشان كه فقيه

بخورد روزه خود را به گماني كه شب است

زير لب وقت نوشتن همه كس نقطه نهد

وين عجب نقطه خال تو به بالاي لب است

يارب اين نقطه ي لب را كه به بالا بنهاد

نقطه هر جا غلط افتاد مكيدن ادب است

منعم ار عشق كند زاهد و آگه نبود

شهرت عشق من از ملك عجم تا عرب است

گر صبوحي به وصال رخ جانان جان داد

سودن چهره به خاك سر كويش سبب است