گفتيد:"درباره سوال دوم هم بايد بگم: لطفا متن اين لينک رو که بهتون ميدم به دقت بخونيد، اگه جوابتونو نگرفتيد خبرم کنيد:"
خدمتتان معروضم كه اين اينجانب مقاله مذكور را قبل از اينكه شما به آن اشاره نمائيد خوانده بودم و البته نه يك بار بلكه چند بار و در اين راستا چند نكه قابل تامل بود:
1- نويسنده مقاله اگرچه سعي فراوان كرده بود كه با ايما و اشاره، فيلم را زير سئوال ببرد ( با عباراتي همچون "پسر و دختر كمي دورتر و در كنار اسبها له هم مشغول هستند....و يا شخصيت پردازي مرضيه و القاي تشابه فكري وي با گرانا و چسزهاي آبكي ديگر. ولي آنچه مسلم است در هيچ حاي اين مقاله اسمي از توهين، اهانت، مستهجن بكار برده نشده و صرفا سعي در القا نمودن بدون هيچ دليل منطقي بنمايد.
2- بازيگر در فيلم فارغ از واقعيت، مبادرت به ايفاي نقش ميكند، آيا مي توان آقاي شريفي نيا را كه در اكثر فيلمها نقش يك مرد حوسران را بازي ميكند بجرم اين گناه محكوم كرد؟ در فيلم هم صحنه اي وجود نداشته و اگر بيننده از ديدن اين فيلم تعبير بدي از موضوع ميكند اين برداشت شخصي وي هست نه نمود يك جرم
3- شما متاسفانه به فيلتر شكن دسترسي نداريد!! ولي در سايتهاي مجاز مورد قبول خودتان موردي را پيداكنيد كه گفته باشد اين سكانس از فيلم مستهجن بوده، آنگاه بنده صحبت شما را فبول خواهم كرد.
4- در شرايطي كه آقاي صلجشور سينماي ايران را ..حشه خانه (با عرض معذرت) قلمداد ميكند خوب شما هم ميتوانيد به راحتي به بازيگري كه فيلمش را نديده ايد و صرفاً بنابر دلايل واهي، فيلم را مستهجن و بازيگر آنرا محكوم ميكنيد، چيز عجيبي نخواهد بود.
5- بفرض اگر در دادگاه تجديد نظر مشخص شد كه اين حكم اشتباه بوده، انوقت چه خواهيد گفت؟ توهين انجام شده را چگونه پاك خواهيد كرد؟
6- قبلا نيز گفتم كه همسر اين خانم خود فيلم ساز است و با خط قرمزهاي اين مملكت كاملا آشنا است و يقينا اگر اين فيلم تمي از مايه هاي مستهجن نمائي داشت با بازي زنش بعنوان همسر، يك هنر مند و از جنبه آبرومداري براي خود ، مخالفت ميكرد.
متاسفانه خواه يا ناخواه فضاي اين وبلاگ از دو طرف موافق و مخالف، بسيار بد و غير قابل تحمل شده است. ارزش موافقان و مخالفان خود را بدانيد چون گرمي وبلاگ شما مرهون اين افراد است وگر نه هستند كساني كه وبلاگ مي نويسند ولي كسي به مطالبشان وقعي نمي گذارد.
دو قطبي نباشيد (افراد را با خود و يا بر عليه خود دسته بندي نكنيد)
خود را مكف به اصلاح جامعه در حد وسع خود بدانيد نه بيشتر
قبل از پاسخ، طرف مقابل را دسته بندي و تقطعه نكنيد
و سر آخر اينكه از دايره عدالت ولو به ظاهر بر خلاف اعتقادات خود خارج نشويد.