معلومه شاعرش بدجوري عقده اي، و البته کم سواد بوده!! .............................. به اين ميگن شعر: «بااين‌که سخن به ‌لطف آب‌ست// کم‌گفتن ِ هر سخن صوابست// آب ار چه همه زلال خيزد// از خوردن پر، ملال خيزد//کم گوي و گزيده گوي چون دُر// تا ز اندک تو جهان شود پُر// لاف از سخن چو در توان زد// آن خشت بود که پر توان زد» (نظامي گنجه‌اي)