يک سوال: سرزمين مرغ همسايه دور (امريکا) که ادعاش گوش عالم رو کرده با چهارده ترليون دلار بدهي خارجي در شرايطي که چهار ترليون دلار بودجه ي سالانه اش هست اقتصادش پاشيده است يا ايراني که با چهارصد ميليارد دلار درآمد سالانه، يک دهم (يعني چهل ميليارد دلار) بدهي خارجي داره؟ اين وسط کي به کي بيشتر احتياج داره؟ ما که يک دهم بودجه مون بدهي داريم يا اونا که چهار برابر بودجه شون بدهي دارند؟ ................................ سوال دوم: آيا حل مشکلات اقتصادي ايران، در رابطه با امريکاست؟؟؟ يعني زمان شاه، که ايران دربست نوکرشون بود، وضعيت معيشتي مردم خوب بود؟! آيا يوناني که رسما ورشکسته اقتصادي شده، با امريکا رابطه نداشت؟ آيا اسپانيا که بالاي سي درصد بيکار داره تا حالا قطعنامه اي دريافت کرده؟! .................... فکر کردي اگر ما دست از عزت خودمون بکشيم و (با تعطيلي غني سازي و قطع تحريم ها) ذليل ابرقدرت ها بشيم، وضعمون بهتر از افغانستان و پاکستاني ميشه که رسما پايگاه هاي امريکا در منطقه هستند؟ .............................. خدايا! اين تفکر کجا و اون تفکر کجا: همسر شهيد علي محمدي (اولين دانشمند شهيد هسته اي) مي گويد: ايشان خيلي آينده نگر بود.‌‌ هميشه به من مي گفت منصوره الان را نبين، 50 سال ديگر ما نيستيم و اين نفت بالاخره تمام مي شود. جهان دارد به سمت خشکسالي مي رود و چند سال ديگر ما دچار بحران آب مي شويم و همه‌ي اينها يک جايگزين مي خواهد که جز کارهاي علمي راه ديگري وجود ندارد و ديگر آن موقع ابر قدرت‌ها حتي مي توانند ما را به خاطر يک ليوان آب تحت فشار قرار بدهند. ........ مي گفتندکه فرض کنيد ده سال مردم ما پنير نخورند.ما پنير وارد نکنيم.چه اشکالي دارد؟ چه اتفاقي مي افتد ما پنير خوردن يادمان برود؟ ولي اگر مسئولين براي اين طور کارهاي علمي هزينه کنند 50 سال آينده‌ي فرزندان همين آدم‌هايي که الان به فکر پنير و نان و چلو کباب خودشان هستند تامين مي شوند.