در هر شغل و حرفه اي، آدم بد و منحرف پيدا ميشه. اما اين دليل نميشه که همه رو زير سوال ببريم. شبه مداحاني که مراقب گفتار و اعمالشون نيستند، شرف خودشون رو مي برند نه شرف شيعه و مسلماني رو! همونطور که يه پزشک منحرف خودش رو بدنام ميکنه نه کل علم پزشکي رو .......................... و اما درباره طاغوت، مشکل شما اينه که همه چيز رو صفر و يک نگاه مي کنيد. طاغوت داراي مراتب است و همه طاغوتها در يک سطح، و در يک رتبه نيستند. امام خميني مي فرمايد: «طاغوت، براي خاطر اينکه پسر کي بود و نوه ي کي بود، که نبود، «براي اعمالش» بود. اگر اعمال ما هم يک اعمال طاغوتي باشد، «براي خود» باشد نه براي ملت، اين همان طاغوت است، منتها به يک صورت ديگري درآمده، اما طاغوت است. طاغوت هم مراتب دارد. يک طاغوت مثل رضاخان و محمدرضاخان، و يک طاغوت هم مثل کارتر، يک طاغوت هم مثل ماهاست» ..................... اگر بپذيريم که طاغوت سياسي، نمودي از طاغوت اخلاقي است، و اگر بپذيريم که طاغوت اخلاقي هم بر اساس درجات انحطاط اخلاقي و ريشه هاي انانيّت داراي مراتب است، آنگاه به اين نتيجه روشن و قطعي مي رسيم که فرض وجود طاغوت در نظام اسلامي نيز هيچ استبعادي ندارد و لذا نبايد پنداشت که وقتي ساختار نظام «اسلامي» باشد، قهرًا هر شخص خودخواه طاغوت صفت را در درون خود غسل تعميد داده و از درون پاک و طاهر مي کند!! ......................... حضرت امام، با تکرار موضوع طاغوت در سخنراني هاي خود، به مردم هشدار مي داد که در جمهوري اسلامي هم ممکن است طاغوت وجود داشته باشد، و ملاک طاغوت آن است که بجاي «خدمت»، «خود» را مطرح مي کند که «من چطورم، شما چطوريد، مردم با من هستند، مردم با شما هستند» و نتيجه مي گرفتند: «اگر برويد سراغ جنگ اعصاب، همان است که آن وقت آن طاغوت مي کرد و حالا شما مي کنيد، شما هم طاغوتيد، يکي شيطان است، يکي شيطان کوچکتر».