بسم الله الرحمن الرحيم
ياد باد آن روزگاران که شرق و غرب باهم متحد شدند تا غنچ? حکومت اسلامي را پرپر کنند و ايران عزيز ما را دوباره تحت سلط? خود دربياورند اما جوان و پير اين مرز بوم،چه مرد و چه زن، با هم متحد شدند و به رهبري امام خميني(ره) دنيا را وادار به کرنش دربرابر اراد? پولادين شان کردند.
ياد باد آن روزگاران که حتي در ساده ترين خوراکي ها و مواد و وسايل ، به خارج از کشور وابسته بوديم ولي با خودمان گفتيم:«آن ها توانستند پس ما هم مي توانيم.» و ما هم توانستيم حتي بهتر و بيشتر از آن ها.
يادباد آن روزگاران که جوانان اين کشور در راه پيشرفت و ارتقاي علمي اين کشور از جان و دل، مايه مي گذاشتند و توانستند به انرژي هسته اي دست پيدا کنند.
يادباد آن روزگاران که مشاهده کرديم پرپر شدن دانشمندان هسته اي مان را ؛چرا که دشمنان کوته نظر، آن ها را سبب پيشرفت فناوري هسته اي کشور مي دانستند.(والبته سخت در اشتباه اند.)
ياد باد آن روزگاران که مي ديديم فرزندان شهداي هسته اي را و بغض خود را در گلو حبس مي کرديم.
ياد باد آن روزگاران که رهبر انقلاب با رفتن به خان? شهداي هسته اي به همه نشان داد که مردم ايران يه شهدايشان عشق مي ورزند.
و
ياد باد آن روزگاران که جوانان دانشجو براي خالي نماندن راه شهداي هسته اي،دسته دسته وارد اين حرفه شدند و خيلي از نوجوانان امروز هم آرزويشان شهادت هسته اي شد.
ديگر نمي دانم بگويم "ياد باد آن روزگاران".... يا نه...