امسال هم به پایان رسید با همه ی تلخی ها و شیرینی هایش، با همه ی فرازها و نشیب هایش،
سالی که برای عده ای سال رشد و پیشرفت بود و برای عده ی دیگر، سال عقبگرد یا درجازدن؛

گذشتِ شب و روز و سپری شدن هفته ها و ماه ها، برای ما یک پرونده و کارنامه تشکیل می دهند. کارنامه ی سال سپری شده را مرور کنیم تا چهره ی جان خویش را در آیینه ی رفتار خود بنگریم!

طی شدن روزگار، سبب افزوده شدن سنّ ما نمی شود، بلکه عمر ما را کاهش می یابد و هر روز، قدمی به خط پایان نزدیکتر می شویم.
وقتی یک دانش آموز، به نمرات پایان سال تحصیلی خود می نگردد و قبولی و مردودی خود را می بیند چرا ما به کارنامه ی عملکرد سالانه مان ننگریم؟
راستی در سالی که گذشت چه کردم؟ چه بودم؟ و چه شدم؟ چگونه اندیشیدم و اکنون چگونه فکر می کنم؟
چه نکات تازه ای از دین آموختم؟ کدام خصلت ناپسند را از خود دور کردم؟

چه اعمال صالحی را تنها و تنها برای رضای خدا انجام دادم؟
چند نماز با حضور قلب خواندم؟

به چه میزانی به رشد اخلاقی و تزکیه ی نفس و خودسازی دست یافتم؟
سراغ کدامیک از بستگان و فامیل رفتم که با ما قطع رابطه کرده بودند؟

چند نفر بی خبر و منحرف را نجات دادم؟
چند بار، سخن حق را، هر چند به زیان خودم بود پذیرفتم؟

چند بار، به خاطر خدا، از صحنه های گناه دوری جستم؟
چند کتاب خوب و سازنده مطالعه کردم؟

چند مسأله لازم و ضروری از (احکام شرعی) آموختم؟
چه کتاب های سازننده ای خریده و به دوستان و دیگران اهدا کردم؟

چقدر قرآن خواندم؟ با چه کارهایی والدین خویش را از خود راضی کردم؟
چه گام مصبتی در راه پاسداری از ارزش های انقلاب برداشتم؟

چند بار به زیارت عاشقانه و عارفانه ی مزار اولیاءالله و امامان و صالحان رفتم؟
و از این زیارت ها چه توشه ی معنوی گرفتم؟

چند عیادت بیمار و سرکشی به محرومان و کمک به آنها کردم؟
چند مورد، سؤلات فکری خود را از آگاهان و کارشناسان پرسیدم؟

و بسیاری"چند"ها و "کدام"ها و "چه" های دیگر...
آری! یک سال گذشت، یک سال مدت کمی نیست.
می توانستم با کارهایم، یک سال را پرمحتواتر سازم و از سال، قرنی بسازم.
می توانستم عمر خویش را بهتر برویانم و بشکوفانم.

با شروع سال جدید، این ورود به سال نو را به همدیگر تبریک می گوییم... ولی ... تبریک و خجستگی سال نو، برای من و تو به چیست؟ این سال برایمان "مبارک" خواهد بود و برایمان سرشار از برکت خواهد گشت؟ آینده ی ما در گرو گذشته و حال ماست. من و تو مسئول عمر، زمان، فرصت ها و استعدادهای خویشیم.
آیا " گذشته"مان به امید آینده و "آینده" مان به حسرت گذشته خواهد گذشت؟ هرگز چنین مباد!
(جواد محدثی)
بیایید در سال جدید به این حدیث گرانبهای حضرت علی(ع) عمل کنیم که فرمودند:
"خوب هدیه ای است پند و موعظه"
چقدر خوب و شایسته است که در هر برخورد و ارتباطی،
علاوه بر پول عیدی، به همدیگر هدیه های معنوی (مانند کتابهای کوچک و ارزان دعا و حدیث) بدهیم و دایره ی معرفت دینی خود را گسترش دهیم و از زمره ی ناآگاهان خود را برهانیم.

آینده در دست ماست مگر وعده ی او نیست که " صالحان" به وراثت زمین خواهند رسید...
این یک خوشبینی مقدس است نسبت به آینده ی دنیا و بشریت ... آینده ای که می توانیم در ساختن آن شریک باشیم... آیا آماده ای در یک برنامه ی عظیم " اصلاح جهانی" فداکارانه بکوشی؟ ان شاءالله که آن موعود بیاید و وعده ی الهی را تحقق بخشد؛ البته با همت و یاری یاران خالص و منتظران واقعی!