شايد اين جمعه بيايد شايد ....

شيعه اگر در حضور آب، دل به سراب ميسپارد، چُگونه نام خود را شيعه ميگذارد؟ شيعه بهتر از هر كس مى فهمد كه "مَن ماتَ و لَم يَعرف اِمامَ زمانه ماتَ مِيتةالجاهليِة" .

هركه بميرد و امام زمان خود را نشناسد، به مرگ جاهليت مرده است.

شيعه بهتر از هر كس مى فهمد كه ميزان و معيار محبت، امام است و هر محبتى در راستاى محبت امام، معنا ميشودو اگر مدعى است كه مريد آن قطب عالم است، محب آن ولي الله الاعظم است، عاشق آن حجت خاتم است، اين حال و روز با عشق، سر سازگارى ندارد

يكى به هواى بهشت در مصيبت حسين (ع) اشك مي ريزد

يكى در مجلس حسين (ع)، بر مصيبت خويش مي گريد.

و يكى را معرفت حسين و معرفت به مصيبت حسين (ع) مي گرياند.

هركس به قدر جام معرفت خويش، از دستهاى امام نوش مي كند.

امام دست نيافتنى نيست، دستهاى ما بسته است.

امام در پرده غيبت نيست، پرده بر چشمهاى ماست.

بعضى امام را طلب ميكنند ، اما نه به خاطر امام كه براى وصول به حاجات خويش.

و آنچه ما را از زيارت امام محروم ميكند، غيبت امام نيست بلكه غفلت ماست.

الهم عجل لوليك الفـــرج