اي بابا ، به نظر من ابتدا بايد ببينيم چه چيزي اصالت داره؟ يعني فرض و حکم مساله چيه؟ حجابه؟ حضور اجتماعيه!؟ خانه نشينيه؟ ابراز وجوده؟ آزاديه؟
اگر به قول آقاي خاتمي اصل حضور اجتماعي زن هستش که همونطور که خودش گفت حجاب و عفاف و بقيه مسائل عاقبت فدا و ذوب ميشه در اون حضور ، اگر اصل ابراز وجوده (با رعايت حجاب اسلامي يا بدون اون زياد فکر نمي کنم فرقي کنه) نتيجه رقابت و فمينيسم و اسلاميزه کردن(!) مسائل غير اسلاميه ، اگر اصل حجاب ظاهريه (چادر يا غير چادر) که الان با همين حجاب ها و چادرها بسيار بهتر از شيرين عبادي و غربي ها دارن فمينيسم و بد حجابي رو به نام اسلام و چادر رواج ميدهند (نمونه هاش رو اسم نبرم بهتره ) چه تو مجلس چه ان جي او ها چه روزنامه ها و فضاي جامعه ، من فکر مي کنم اصالت با آزادي نفس از شر شهوت هاست. شهوت جنسي ، شهوت مقام طلبي ، نفس پرستي و غرور . فلسفه حجاب از اينجا شروع ميشه ، دقيق تر از خود حجاب يعني فلسفه عفاف (پاکدامني) از اينجا شروع ميشه يعني آزادي از شهوت نفس ، اگر مطرح کردن خود به هر وسيله اي فضيلت باشد که اين خود بندي است که تا آخر عمر اسيرش را رها نمي کند و عطشي است که فرو نمينشينه.