با اين همه آمارهاي جهاني سازمان ملل نشان مي دهد که تعداد سالمندان جهان درسال هاي اخير رو به افزايش بوده است. اين امر ضرورت توجه سالمندان را بيشتر مي کند. ضمن آن که به علت تغيير شرايط اجتماعي، از جمله گذر از خانواده سنتي به سوي زندگي ماشيني، مرکب از پدر، مادر و فرزندان، سالمندان، ديگر کمتر جايگاه واقعي خود را دارند.
درگذشته بسياري از پدر بزرگ ها و مادر بزرگ ها درکنار جوان ترها زندگي مي کردند و تجربه هاي خود را دراختيار آنان قرار مي دادند و از احترام و کرامت لازم نيز برخوردار بودند. اما هم اکنون قشر سالمند جامعه دچار مشکلات متعدد اجتماعي، فرهنگي و اقتصادي هستند.
درصد بالايي از سالمندان درکشورهاي درحال توسعه دچار مشکلات اقتصادي شديد هستند، هر چند اکثراً درکنار خانواده و درصد کمي نيز بدون هيچ گونه درآمد و تنها زندگي مي کنند. اما همان درصد کم مشکلات بسياري را براي جامعه ايجاد مي کند.
سالمندي پايان راه نيست !
