پيشاني در اثر "سجده طولاني" پينه مي بنده نه در اثر "سجده زياد". ....................... هميشه نمازش را با سجده طولاني مي خواند. خيلي وقتها بچه ها نمازشان را مي خواندند ولي "علي" همچنان در حال نماز با "سجده هاي طولاني" بود. بسيار اهل اشك و گريه بود. در نمازش و پس از آن ،خصوصا در سجده هاي طولاني اش! هر گاه صحبت از شهادت مي شد،مي گفت: من شهيد مي شوم آنهم در حال سجده! عمليات كربلاي پنج شروع شد. "علي قرائي" از جمله رزمندگاني بود كه در آن شركت كرد. خبــر شهــــــادت او به بچه ها رسيد...آن هم در حال سجــــــده! ...................... اللهم ارزقنا توفيق الشهادة في سبيلک