وقتي نيازها و غرايز و تمايلات موجودات دوپا رو در نظر نگيري و انتظارات و توقعات غير واقع بينانه و يا حتي عجيب از آنها داشته باشي، نتيجه اين خواهد بود که حرفهايت بي خريدار خواهد ماند يا دست کم بسيار کم خريدار خواهد بود.

حکايت موسيقي و ستيزه با آن، حکايت تناقضهاي رفتاري جمهوري اسلامي و عقب نشيني هاش هست. وقتي که حرفشان خريدار نداشت و با اکثريت مردمي روبرو شدند که شنونده موسيقي بودند و هستند، يواشکي و به قول طرف «بدون اينکه کسي هم شک کنه»!!، از مواضعشون عدول کردند... نتونستند کارشون رو توجيه کنند و به تکاپويي مستاصلانه افتادند و اين عقب نشيني با اختراعي مضحک و از سر ناچاري به نام «موسيقي مجاز و غير و مجاز» خودش رو نشون داد. (در صورتيکه اينها کلا با موسيقي مخالفند. در ضمن معيار مجاز و غير مجاز چيه؟ قميشي چرا بايد غير مجاز و محسن يگانه مجاز باشه؟ هايده چرا غير مجازه؟ اگر بگند چون صداي زن عورت است که بدتر! اومدند درستش کنند، خراب ترش کردند!)

و اين داستانِ کمرنگ شدن تدريجي موسيقي ستيزي ادامه يافت تا رسيد به برنامه هايي مثل «هفت ترانه» از شبکه «شما» و نقش بسيار پررنگ تر موسيقي در راديو... البته صدا و سيما به رويه مزورانه و به شدت متناقضش همچنان ادامه ميدهد... مثلا در شبکه «شما» همچين برنامه اي پخش ميشه، ولي در شبکه يک، پخش نميشه. در شبکه «شما» آهنگي که پخش ميشه گاهي ويدئويي که براش تهيه کردند شامل صحنه هاي عاشقانه فيلم هاست، ولي در شبکه هاي ديگه، صحنه هاي مذهبي و جبهه و جنگ و يا طبيعت و اينها رو بعنوان ويدئوي موسيقي در حال پخش نمايش ميدند...

پ.ن. : اين کامنت واکنشيست به سخنان رهبر فقيد نظام در مخالفت با موسيقي