لابد تا حالا بارها واژه ی " غیرت " را شنیده اید . نمی دانم چه مفهومی را از این کلمه برداشت می کنیدو از شنیدن این کلمه چه احساسی به شما دست می دهد . این واژه می تواند معانی، و یا بهتر بگویم کاربرد های مختلفی داشته باشد:

* غیرت در برابر گناهان و منکرات؛ اینکه غیرت انسان به او اجازه ندهد در محضر خداوند عالم دست به هر کاری بزند و خود را رام شیطان و نفس خود کند .
* غیرت در برابر همه ی وظایف مختلفی که به انسان سپرده می شود؛ اینکه انسان باید برای به نحو احسن انجام دادن وظایف خود غیرت نشان دهد .
* غیرت در برابر دین و ارزش های دینی؛ اینکه غیرت انسان اجازه ندهد که هر کسی با دین و ارزش های آن، به سلیقه و دلخواه خود رفتار کند و آنها را زیر پا بگذارد.
* و غیرت در برابر خود انسان؛ اینکه غیرت انسان به او اجازه ندهد هر کسی از راه برسد و او را مسحور و بازیچه ی خود کند و ...
* اما بدون شک یکی از اصولی ترین تعاریف غیرت این است که نتوانیم تحمل کنیم کسی به ناموس ما نگاه نامناسب کند. غیرت این است که با دست خالی جلوی متجاوز بایستیم و از هیچ چیز نهراسیم. غیرت این است که مانع رفتار بستگان بد حجاب خود شویم تا هر شخصی به آنها طمع نکند. و البته غیرت این است که خود نیز به حرام به ناموس مردم نگاه نکنیم. به مجموعه ی اینها می گویند " غیرت ".

خیلی ها خود را غیرتی می دانند ولی در بسیاری از آنها غیرت دیده نمی شود. ما شیعه هستیم و سنگ کسی را به سینه می زنیم که خود، مظهر غیرت خدا بوده و هست .
او که فرموده : " خدا لعنت کند کسی را غیرت ندارد. "
کمی به خود نگاه کنیم، ما چگونه هستیم ؟ آیا نشانه های غیرت در ما وجود دارد ؟ آیا ما هم نشانه ای از امام و محبوب خود داریم ؟ در وجود بسیاری از ما غیرت حداقل به صورت انفرادی وجود دارد؛ مثلا در قبال خود و خانواده مان غیرت داریم .( هر چند بسیاری همین را هم ندارند !!!)

اما صحبت من درباره ی بُعد دیگر مسئله است.
ما در قبال اجتماع خود و در قبال مردم این اجتماع چقدر غیرت داریم ؟ وقتی در کوچه و خیابان های شهر قدم می زنیم چگونه نگاه های آلوده و شیطانی بعضی ها را تحمل کنیم ؟
چگونه تحمل می کنیم هر کسی از راه می رسد به ناموس دیگران که ناموس ما نیز هستند چیزی بگوید؟ چگونه تحمل می کنیم وقتی می بینیم برخی از زنان در خیابان با ظاهری غیر اسلامی حاضر می شوند ؟ چگونه تحمل می کنیم ارزش های دینی ما که با خون هزاران جوان شکل گرفته؛ هر روز کم رنگ تر می شود؟
آری همه ی این ها را ما تحمل می کنیم؛ خیلی هم راحت تحمل می کنیم ، چقدر زود گذشته ی خود را فراموش کرده ایم ؟ چقدر زود صدای گریه ی یتیمان شهدا را فراموش کردیم . چقدر زود بی تابی مادران شهدا را که منتظر برگشتن فرزندانشان از جبهه ها هستند فراموش کرده ایم ؟

خدایا!
تو را قسم می دهیم به خون پاک شهدا، همان غیور مردانی که مظهر غیرت ایرانی-اسلامی در عصر یخبندان غیرت بودند، که در رگ های ما نیز، غیرت واقعی دینی، فردی، خانوادگی و اجتماعی را به جوشش درآوری/ آمین.

مقاله از: موحد