همه جا میریم اما خونه ی خدا نه؛ همون خدایی رو میگم که به ما توان رفتن به همه جا رو داده.

خونه ی همه میریم اما خونه ی خدا نه. منظورم از خونه ی خدا، کعبه نیست، بلکه مسجده. همون مسجدی که پیامبر (ص) فرمود: رابطه ی مؤمن با اون مثل رابطه ی ماهی با آبه. مگر ما امّت پیامبر نیستیم؟ پس چرا اون حضرت بسیاری از اوقات شریفشون توی مسجد سپری میشد ولی ما حتی هفته ای بیست دقیقه هم برای مسجد وقت نداریم؟!

چقدر بدم میاد وقتی طرف از خونه ی خدا (اتفاقاً اینجا منظورم کعبه است!) برمیگرده و شروع میکنه به تعریف کردن از نماز جماعت های عظیم اهل سنت  و به به و چه چه از این همه اهمیت دادن به جمعه و جماعت، اما خودش هیچ قدمی برای عظمت یافتن جماعت های شیعه بر نمی داره!

به حضرت علی علیه السلام خبر رسید: در کوفه گروهی هستند که در همسایگی مسجد به سر می برند، ولی در جماعت مسلمین حاضر نمی گردند.
حضرت به شدت عصبانی شد و فرمود:
باید به نماز با ما در مسجد حاضر شوند، وگرنه، باید کوچ کنند و از همسایگی مسجد دور گردند و با ما همجوار نباشند و ما هم با آنها مجاور نباشیم. [1]

با شنیدن حدیث بالا، دل آدم با هشت و هشت دهم ریشتر شروع میکنه به لرزیدن. مگه میشه شیعه ی علی (ع) باشی و از ناراحتی مولات تحت تأثیر قرار نگیری؟

نمیدونم چرا اینجوری شدیم؟ نمیدونم این چه بلایی بود که بر سر شیعه فرود اومد؟
آخه چطور میشه که بعضی ها سال تا سال دلشون برای مسجد تنگ نمیشه؟
چرا بعضی ها فکر می کنند مسجد فقط مال حزب اللهی هاست؟!
چه عیبی داره موهامون فشن و لباسهامون تنگ باشه ولی بچه مسجدی هم باشیم؟!
چه عیبی داره مسجدمون ترک نشه حتی اگه حجابمون چندان که باید و شاید درست نیست؟!
آخه چطور میشه که بعضی ها قید این همه ثوابی که برای نماز جماعت ذکر شده رو میزنند؟!

در پایان دو حدیث از آقا رسول الله ، و یک در خواست:

حدیث اول: آگاه باشید، هرکسی به طرف مسجد برای اقامه ی نماز جماعت حرکت کند، به هر قدمی هفتاد هزار حسنه و ثواب برای او نوشته می شود، هفتاد هزار گناه او پاک می گردد، و به همین اندازه درجاتش بالا می رود... [2]
( واقعاً کسی هست که به این ثوابها احتیاجی نداشته باشه؟!)

حدیث دوم: به یهود و نصاری سلام کنید، ولی بر یهود امت من سلام نکنید.
عرض کردند: یا رسول الله! یهود امت شما کیست؟
فرمود: آنها که صدای اذان و اقامه را می شنوند، ولی در نماز جماعت حضور پیدا نمی کنند. [3]
(واقعاً کسی هست با خوندن این حدیث دلش نلرزه؟!)

و اما درخواست: همین الان دستت رو از روی ماوس بردار و بذار زیر چونه ات! یک دقیقه، فقط یک دقیقه به حرفام و احادیثی که ذکر کردم فکر کن. خودتی و خدای خودت. ببین میتونی یه برنامه ریزی کنی که هفته ای لااقل دو نماز رو به جماعت بخونی؟ ببین نزدیک ترین زمانی که میتونی برای رفتن به مسجد برنامه ریزی کنی میشه کی؟

ماه خدا، فرصت خوبیه برای آغاز انس گرفتن با خونه ی خدا
درست مثل انس گرفتن ماهی با آب...

پاورقی:
[1] تنبیه الخواطر ، ج2 ، ص 331
[2]  مکارم الاخلاق ، ج2 ، ص 375
[3] لئالی الاخبار ، ج4 ، ص 204