دوستانی که قسمت اول این مطلب رو خوندند برن دو خط پایین تر!

ولی عزیزانی که قسمت اول رو نخوندند، با مراجعه به این لینک (+) میتونند بهتر در جریان بحث ما قرار بگیرند.

و اما ادامه مبحث:

4. چون از دست حکومت یا دولت (حالا به هر دلیلی) عصبانی هستم؛ و میخوام با این کارم اعتراضم رو بهشون نشون بدم.

بدون اینکه وارد مباحث سیاسی بشیم، و در خوشبینانه ترین حالت (به نفع شما) فرض می کنیم که عصبانیت شما از دولت موجّه هست و کاملا حق با شماست!
فقط یه سوال: شما همیشه توی زندگی تون اینطور اعتراض می کنی؟! یعنی اگه دیدی کسی داره اشتباه می کنه، بهترین راه اعلام نارضایتیت رو در آسیب زدن به خودت می دونی؟!
درست مثل این می مونه که کسی از باباش ناراحت باشه (حالا به هر دلیلی)، بعد بخاطر نشون دادن اعتراضش، درس نخونه! (از لج باباش که توصیه به درس خوندش میکنه)
آیا این کار منطقیه؟
ممکنه بگی، کی گفته "بدحجابی" مثل درس نخوندن، آسیب زدن به خود، محسوب میشه؟ من اینو قبول ندارم.
همینکه اینو گفتی، معلوم میشه علت بدحجابی حضرتعالی یه چیز دیگه ست (چون اونو آسیب حساب نمی کنی)، پس مشخص میشه که مشکلات جامعه، صرفا یک بهانه است و حتی اگه شرایط کشور هم گل و بلبل بشه باز شما بدحجاب خواهی بود (چون اونو آسیب حساب نمی کنی).

5. چون دوست دارم همیشه، از بقیه متفاوت باشم، تاپ باشم.

اولاً تاپ بودن و تفاوتت رو یه جور دیگه نشون بده (در غیر معصیت خدا): مثلا اگه همه آرایش می کنند شما آرایش نکن! یا اگه همه لباس تنگ و جیغ می پوشن شما لباس گشاد و سکوت (متضاد جیغ!) بپوش. یا اگه همه اهل فیلم دیدن و اتلاف وقت هستند شما اهل مطالعه و درس خوندن باش.
میخوای تاپ باشی، اینجوری باش:
ای خدا، من باید از نظر علم از همه برتر باشم تا مبادا دشمنان، مرا از این راه طعنه زنند. باید به همه آن سنگدلانی که علم را بهانه کرده و به دیگران فخر می فروشند ثابت کنم که خاک پای من هم نخواهند شد. باید همه آن تیره دلان مغرور و متکبر را به زانو درآورم ، آنگاه خود خاضع ترین و افتاده ترین فرد روی زمین باشم.    (شهید دکتر مصطفی چمران)

ثانیاً: بدون هیچ توضیحی، این حدیث پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آیه) رو برات نقل می کنم: کسى که لباسى را بپوشد تا مباهات کند و مردم به او نگاه کنند، خداوند به او نظر رحمت نمى‏کند تا اینکه آن لباس را بیرون آورد . (کنز العمال / 41200)

6. چون میخوام مثل همه باشم، نمی خوام از مد عقب بمونم.

عزیزم، هیچ وقت، دلیل کاراتو "مثل همه بودن" قرار نده. توجه کن نمیگم مثل همه نباش، چون خیلی وقتا پیش میاد که آدم باید مثل همه باشه و هیچ عیبی نداره؛ بلکه میگم دلیل کارت، مثل همه بودن نباشه. یعنی اگه گفتن چرا بدحجابی؟ نگو "چون همه بدحجابن". یه دلیل دیگه بگو. استقلال نظر داشته باشه. خطر تابع جمع بودن، وقتی برات مشخص میشه که بیفتی وسط مردم کوفه!
- همه میخوان برن امام حسین بکشن. تو هم میری؟!
- اومممم، خب چون همه میرن، منم...
نکته مهم: سوء تفاهم نشه. نمیگم بدحجابا، امام حسین کش میشن! حرف من یه چیز دیگه ست: هر کسی (حتی یه حزب اللهی) اگه دلیل کاراش "مثل همه بودن" باشه، اهل کوفه شدن، ازش بعید نیست!
برای درک بیشتر موضوع، گوش کردن به این کلیپ صوتی بسیاربسیار زیبا رو بهتون توصیه می کنم: لینک دانلود

7. چون بدحجابی گناه کبیره نیست (ر.ک کتاب گناهان کبیره آیت الله دستغیب!)

کسی که اولین بار این شبهه رو مطرح کرده، معلومه که از کتاب گناهان کبیره، فقط فهرستش رو مطالعه کرده! و چون بدحجابی رو توی فهرست ندیده، شاد و شنگول، لای کتابو بسته و شروع کرده به شبهه پراکنی...
وگرنه، توی همون مقدمه اول کتاب، شهید آیت الله دستغیب، با ذکر دلیل، استناد میکنه که خود خدا و معصومین علیهم السلام هم، تعمّداً تعداد دقیق گناهان کبیره رو تعیین نکرده اند، چون اگه تعیین میشد مردم سعی می کردند فقط از اونا اجتناب کنند و بر سایر گناهان - به خیال اینکه صدمه ای نمی زنند- جرأت پیدا می کردند، و همین باعث جرأت بر کبائر هم میشد، زیرا کسی که نسبت به نواهی پروردگارش به صغائر بی پروا شد نسبت به گناهان کبیره هم بی باک می گردد.
شهید دستغیب تصریح میکنه "غرض ما در این کتاب، بیان و شرح گناهانی است که کبیره بودنش ثابت و مسلّم است نه انحصار کبائر است به آنها. به عبارت دیگر سایر گناهانی که در این کتاب، کبیره بودنشان ثابت نشده به حالت ابهام و اجمال باقی است یعنی صغیره بودنشان هم مسلّم نیست و بر اهل تقوا لازم است پرهیز از تمام آنها، شاید واقعا کبیره باشد و بر ما ثابت نگردیده."
در ضمن، بر فرض که بدحجابی گناه صغیره (کوچک) باشه، آیت الله دستغیب، چهلمین گناه کبیره ای رو که با استناد به قرآن و احادیث ذکر می کنه "اصرار بر گناهان" هست و حدیثی از امام صادق علیه السلام نقل می کنه که: "گناه صغیره ای که بر آن اصرار شود دیگر صغیره نیست بلکه کبیره است چنانکه گناه کبیره ای که از آن پشیمانی حاصل شود و عزم بر ترک آن داشته باشد دیگر کبیره نیست یعنی عِقاب از آن ساقط می شود."

همچنین امام على علیه ‏السلام می فرماید : أعظَمُ الذُّنوبِ عِندَ اللّه‏ِ سبحانَهُ‏ذَنبٌ صَغُرَ عِندَ صاحِبِهِ . (غرر الحکم، 3141)
بزرگترین گناه نزد خداى سبحان ، گناهى است که صاحبش آن را کوچک بشمارد.
پس کسی که بدحجابی رو کوچیک میشماره و بر اون اصرار میکنه، طبق احادیث بالا بدونه که نه تنها گناهش کبیره است بلکه نزد خدای سبحان، بزرگ ترین گناه محسوب میشه.

8. چون وقتی فلان گناه رو از فلان باحجاب دیدم، دلم از حجاب زده شد.

در هر قشری آدم خوب و بد وجود داره و بخاطر یه بی نماز درب مسجد رو نمی‌بندند! چنانچه اگر ده‌ها دکتر بی اخلاق بشناسیم، درب دانشکده علوم پزشکی را مهر و موم نمی‌کنیم!
اگر بد بودن چند معلم، دلیل بد بودن "معلمی" نیست، اگر بی انصاف بودن چند مکانیک، دلیل بی انصافی "تمام مکانیک ها" نیست، پس دیدن چند محجبه ی بدرفتار، نه دلیل بد بودن "حجاب" میتونه باشه و ند دلیل بد بودن همه ی "باحجابها". (لطفا به عبارات همرنگ دقت شود)

شکی نیست کسانی که پوشش حضرت زهرای مرضیه و زینب کبری و فاطمه معصومه و دیگر خوبان عالم رو برتن می کنند، باید خیلی مراقب رفتارشون باشند و شأن این لباس آسمانی رو حفظ کنند. اما نکته ی مهم اینه که محجبه ها معصوم نیستند و مثل بقیه ی آدما ممکنه توی زندگیشون گناهانی داشته باشند. پس لطفا خطا و گناهان فلان باحجاب رو به پای "شخص خودش" بنویسید نه به پای "عمل حجاب".

9. این همه گناه تو سطح شهر؛ چرا گیر دادین به حجاب من؟ هر وقت همه درست شدن منم باحجاب میشم.

انصافاً راس میگی. گناهان زیادی تو سطح شهر ریخته است: اسراف، چشم چرونی، بی نمازی، دروغگویی، غیبت، ربا، رشوه، گرون فروشی، احتکار و ده ها گناه دیگه...
اما خداییش! خودت بگو، آیا گناه دیگران، توجیه خوبی برای گناه کردن ما میشه؟ آیا روز قیامت، خدا چنین بهانه ای رو از ما می پذیره؟ یا نه، تک تک ما، جدای از دیگران و به تنهایی حسابرسی میشم؟

بعلاوه؛ بسیاری از گناهان، مثل بی نمازی، روزه خواری، عرق خوری(شرب خمر)، استماع موسیقی‌حرام،  و غیره  "حق الله" هستند و با تمام بزرگ بودنشون، در صورت توبه، بخشیده میشن، اما بدحجابی "حق الناس" و در زمره ی گناهان اجتماعیه. اون خانمی که خودش را آرایش می کنه و به خیابون میاد، تیپ می زنه و از ده ها نفر در طول مسیرش دلربایی میکنه و آرامش روحی شون رو به هم میزنه، دیگه گناهش شخصی نیست چون حق "آرامش روانی" مردان جامعه اش رو ضایع کرده. 

درسته مردان هم وظیفه ی مراقبت از چشمشون رو دارند، اما اولاً حیطه ی "کنترل چشم" مطلق نیست، نمیشه که چشم بسته راه برند و رانندگی کنند.
ثانیاً، شما بگو! پیشگیری آسون تره یا درمان؟ اینکه جامعه، آروم باشه و فضای تحریک، محدود به خانواده و زن و شوهر باشه، یا فضای جامعه لبریز از صحنه های گناه و دلبری باشه بعد بگیم حالا مردان و زنان، همه حضرت یوسف بشن؟!

خوش انصاف! فرض کن اون جوون هجده نوزده ساله پسرته، داداشته. دلت به حالش نمی سوزه؟ با لباس تنگی که همچون قالبی، زیبایی های بدنت رو تو ویترین گذاشته، با روسری کوچکی که نه ظرفیت پوشاندن موهای مش کرده ات رو داره و نه توان استتار سپیدی گلو و سینه ات رو، با آرایشی که زیبایی چهره ات رو دوچندان و بلکه چندچندان کرده، با بوی ادکلنی که تا شعاع بیست متری، برد مفید داره و حتی کسی که نگاه نمیکنه رو هم از درک حضورت بی بهره نمیذاره، انتظار داری اون پسر دبیرستانی چقدر تحمل کنه؟ از خدا نمی ترسی تحریکش میکنی؟ مرحله ی بعد از تحریک، ارضاست. امکان ازدواج که نداره. پس یا مؤمنه که باید بسوزه و تقوا پیشه کنه، یا معمولیه که میره سمت گناه خودارضایی، و یا بی قیده که میره سمت جنس مخالف. به خدا قسم، در حق هرسه شون ظلم کردی و باید جوابگوی خدا باشی.

حالا گرفتی فرق گناه تو با بقیه گناهان سطح شهر چیه؟ گناه تو، اجتماعی و حق الناسه. توبه از حق الناس و بخشیده شدنش، وابسته به جبران حق ضایع شده یا جلب رضایت طرف مقابله. چطور میخوای حق این همه جوونی رو که دلشون رو لرزوندی و فکرشونو آشفته کردی، جبران کنی و یا حداقل پیداشون کنی و ازشون حلالیت بطلبی؟؟ اتقوا الله.

این مطلب ادامه داره...

پی نوشت: دو لینک جالب و تقریباً مرتبط:

وقتی چادر ملعبه . . . ها می شود + تصاویر

بیا بغلم استاد...! (یک طنز تلخ و در عین حال واااااااقعاً خنده دار!!)