طرح پیاده رویی در شهر نانت فرانسه برای امنیت بیشتر بانوان ...

لعنتیای چشم و دل سیر...!

شهادت اسفندیاری، فعال رسانه‌ای در توییتر نوشت:

«اسکوئید گیم خیلی هم تخیلی نبود»

گزارشی که دیروز رادیو 4 بی‌بی‌سی از جامعه، فرهنگ و زندگی در کره جنوبی پخش کرد نکات شگفتی داشت؛ اوضاع و احوال «بهشت موعود»ی که نئولیبرال‌ها سال‌ها به عنوان الگو برای ایران ترسیم می‌کردند واقعا تکان دهنده بود.

جامعه‌شناسان محترمی که همه‌ی معضلات و آسیب‌های اجتماعی ما را به محدودیت و ممنوعیت و حکومت دینی تقلیل می‌دهند، چگونه این اوضاع کره جنوبی را تحلیل می‌کنند؟ این کشور «پیشرفته» یکی از بالاترین آمارهای خودکشی، مصرف الکل، مصرف قرص خواب و مصرف قرص آرام‌بخش در جهان را دارد.

زنان تحت فشار شدید اجتماعی برای «اثبات خودشان» مجبور به 14 ساعت یا بیشتر کار در شبانه‌روز می‌شوند، از طرفی در محیط جامعه و کار از آنها انتظار می‌رود بسیار به «ظاهر» خود برسند. آمار جراحی زیبایی بسیار بالا رفته اما جمعیت بزرگی از زنان جوان تصمیم به تجرد قطعی گرفته‌اند.

یادم افتاد به زمانی که تازه جراحی زیبایی «بینی» در ایران مد شده بود. چه تحلیل‌های «جامعه‌شناختی» که ارائه و چه مستندهای «اجتماعی» که ساخته نشد! می‌گفتند علت افزایش آمار جراحی بینی قانون حجاب است. چون زنان فقط می‌توانند چهره خود را نمایش دهند! چاره‌ای جز عمل دماغ ندارند!

چشم‌چرانی و تصویربرداری مخفیانه مردان از زنان با وضعیت نامناسب پوشش در مجتمع‌های مسکونی کره جنوبی و فروش آن تصاویر در سایت‌های غیراخلاقی آنقدر شایع شده که برای این «کار» در زبان کره‌ای اسم گذاشته‌اند. کدام «منع» این مردان را این‌چنین بیمارگونه «حریص» کرده است؟

رقابت دیوانه‌وار برای کار آنقدر زیاد است که برخی شرکت‌ها تحت فشار دولت نرم‌افزاری بر رایانه‌های کارکنان نصب کردند که در ساعت خاصی خود به خود خاموش شود تا کارکنان مجبور شوند به خانه بروند. اما همان شرکت‌ها نرم‌افزار دیگری هم برای هک کردن نرم افزار اول ساخته‌ و پخش کرده‌اند!

در واقع انگار نه شرکت‌ها نه کارکنان نمی‌توانند خود را از این مسابقه‌ی جنون‌آمیز خارج کنند. دولت قبلی کره که شعارهای پیشرو داشته، ساعات کار در هفته را به 52 ساعت کاهش داده. در حالی که میانگین ساعت کار در هفته در بسیاری کشورها حدود 40 ساعت است.

البته صرفِ «کار» و حتی حجم زیاد کار هم لزوما به چنین وضع پریشانی منتهی نمی‌شود. به نظر می‌رسد مسئله اصلی فقدان عدالت و بازتوزیع سود و در واقع «استثمار» انسان‌ها از یک سو، و زوال «معنای کار» و در واقع زوال «معنای زندگی» از سوی دیگر در این وضعیت دخیل است.

اما بسیاری از حضرات اقتصاددان و بعضا حتی «جامعه‌شناسان» ما اساسا سخن از «عدالت» و «فرهنگ» در مقوله‌ی توسعه را برنمی‌تابند. این مباحث از نظر آنها شعاری و بی‌حاصل است. مهم «رشد اقتصادی» است. مابقی مسائل از نظر آنها خود به خود و یا به «دست جادویی بازار» حل می‌شود.

حالا این‌ها را گفتی که یعنی ما خیلی وضع‌مان خوب است و مشکلی نداریم؟

 نه عزیز. این‌ها را گفتم که یادآور شوم گاه چه حجمی از سیاست و ایدئولوژی در پس رهنمودهای «اقتصادی» و تحلیل‌های «جامعه‌شناختی» نهفته است.

و این‌که راه‌حل مشکلات خودمان را هم باید خودمان پیدا کنیم.

بنر اعتراضی به ممنوعیت حجاب:

"سر من پوشیده است نه مغزم"

اخیرا دیوان عالی اتحادیه اروپا اعلام کرد که ممنوع کردن حجاب در محل کار(به بهانه استفاده از نمادهای مذهبی) مجاز است!

منبع: کانال تلگرامی هاون مدیا

کانال تلگرامی هاون مدیا دیدگاه نورمن فینکلشتاین، پژوهشگر و استاد علوم سیاسی دانشگاه‌های آمریکا درباره حجاب را منتشر کرد.

وقتی اروپایی‌ها به آمریکای شمالی آمدند، چیزی که درباره بومیان آمریکا گفتند این بود که آنها چقدر عقب مانده هستند، چون برهنه بودند در حالیکه زنان اروپایی سه لایه لباس میپوشند.حال ما برهنه راه میرویم و مسلمانان را عقب مانده می‌نامیم.

پوشش (جز در خانه و حریم خصوصی) یک مسأله اجتماعیه و به همین خاطر در تمام دنیا در موقعیت های مختلف زیر تیغ قانون میره ولی عجیبه که فقط در کشور ما روی اون حساسیت هست! توی فرانسه‌ی بقول خودشون مهد آزادی، روسری زدن در مدارس و دانشگاه ها و ادارات تعطیله و جریمه داره و جالبه که هیچ نهاد حقوق بشری اینو محکوم نمیکنه. خلاصه اینکه اگر در بیمارستان، یا وسط زمین فوتبال، یا توی ارتش، یا داخل هواپیما، یا روی تشک کشتی و ده ها جای دیگه، خرد بشری می‌پذیره که «پوشش، تابعی از محیطه» و در انتخابش آزادی مطلق وجود نداره و قانونش رو می پذیره، چرا در خیابان و امکان عمومی اونو نپذیره؟! بخصوص اگر منافع اجتماعی قانون پوشش (یا به قول منتقدینش حجاب اجباری) به درستی و با آمار و ارقام تبیین بشه

رضا مشتاقی، پژوهشگر در توییتر نوشت: به من نگو چی کار کنم، به اون بگو تجاوز نکنه!"

یک: تو بزه‌دیده‌شناسی بحثی داریم تحت عنوان "قربانیان مساعد". بعضی قربانی‌ها با سبک زندگی یا نوع رفتارشون، احتمال بزه‌دیدگی خودشون رو افزایش می‌دن؛ مثل کسی که ماشین روشن رو رها می‌کنه و می‌ره.

دو: وقتی بزه‌دیده‌ی مساعد داریم یعنی بزه‌کار بی‌تقصیره؟ نه! هر چقدر هم موقعیت برای ارتکاب بزه هوس‌انگیز باشه از بزه‌کار رفع تقصیر نمی‌شه. مساله این‌جاست که مقصر دونستن بزه‌کار و حتی مجازاتش، رنجی که بر بزه‌دیده وارد شده رو چندان جبران نمی‌کنه!

سه: از اون‌جا که پیشگیری همیشه بهتر از درمانه، ما ویژگی‌های قربانی مساعد رو پیش‌بینی می‌کنیم و به آدم‌ها پیشنهاد می‌دیم با اصلاح این موارد ریسک بزه‌دیدگی خودشون رو کاهش بدن. "پول‌تون رو تو بانک یا گاوصندوق نگه‌دارید"، "رمز کارت‌ بانکی‌تون رو به کسی نگید" و...

چهار: "با آدمی که ریسک‌فاکتورهای تجاوز رو داره وارد رابطه نشو" "خونه‌ی کسی که نمی‌شناسید نرید" "دیروقت و تنها، در مکان خصوصی با غریبه قرار کاری خصوصی نذارید" "از خوردن شراب، مصرف مواد و هر چیز دیگه‌ای که هوشیاری‌تون رو کاهش می‌ده کنار کسی که ازش مطمئن نیستید بپرهیزید" و...

پنج: "این‌ها رو به من نگو، به اون بگو تجاوز نکنه!" جامعه به طور کلی با جرم‌انگاری تجاوز این رو گفته، ولی همه قانون‌مدار نیستن و بهتره خودمون رو به محک حکومت قانون و اخلاق‌مداری دیگران بدل نکنیم‌.

شش: مساعد بودن قربانی چیزی از مقصر بودن بزه‌کار کم نمی‌کنه؛ اما کسی که نمی‌خواد شما از ویژگی‌های قربانی مساعد حرف بزنید بداند یا نداند شریک دزد و رفیق قافله است...

کانال تلگرامی «غربآل» نوشت:

بر اساس نتایج یک نظرسنجی در انگلستان، سه‌چهارم کارمندان برای پیشگیری از آزارهای جنسی، خواستار اجرای قانون ممنوعیت دست دادن، بغل کردن و هر نوع تماس فیزیکی بین کارکنان زن و مرد در محیط کار هستند.

برخی از کارفرمایان ممکن است که ممنوعیت کامل تماس فیزیکی در محل کار را اجرا کنند.

با شروع جنبش "MeToo" در دنیا در اعتراض به آزارهای جنسی، مسئولین سیاسی و قانون‌گذاری در حال تجدید نظر در تعاریف و محدوده حریم خصوصی افراد هستند.

خانم غدی فرنسیس، خبرنگار مسیحی اهل لبنانی است که اخیرا سفری به ایران داشته و برخی از شهرهای ایران از جمله مشهد را نیز دیده است. او در یکی از پست‌های اخیر اینستاگرام خود درباره تجربه خود از داشتن حجاب نوشته است:

«سال‌هاست که به کشورهای مختلف اسلامی سفر می‌کنم، و در این بین بارها به شهرهایی که در آن مکان های مذهبی وجود دارد و حجاب الزامیست رفته‌ام تا جایی که می توانم بگویم کاملا با اشکال مختلف حجاب آشنا شده ام و خودم هم قادرم حجاب خودم را با دقت زیاد مرتب کنم! بعد از اینهمه سال، الآن می‌توانم بگویم من به حجاب علاقه‌مند شده‌ام، چرا که حجاب اسلامی ویژگی‌های بسیار زیادی دارد که به من به عنوان یک زن آرامش می‌دهد. برخی از این جنبه ها کاربردی و بعضی هم اجتماعی هستند:

1. شما نیازی ندارید که موهای‌تان را بطور دائم مرتب کنید.

2. شما نیازی ندارید ساعت‌ها به اینکه چه لباسی پوشیده اید و بدن‌تان چگونه دیده می‌شود فکر کنید.

3. شما به گونه‌ای خاص احساس راحتی می‌کنید. چرا که می‌دانید هیچ چشمی بدن شما را هدف نگرفته است.

4. من می‌دانم که فمینیست می‌گوید این بدن خودمان است و ما آزادیم، اما حقیقت این است که جامعه بی نقص نیست و دیگران همیشه به لباس و شکل بدن ما توجه می کنند.

5. گاهی واقعا ارزو می‌کنم کاش ما مسیحی‌ها (حداقل طیف مذهبی‌مان) پوشش مذهبی‌مان را حفظ می کردیم.»

منبع: مشرق

سید محمد حسینی دبیرکل کانون دانشگاهیان ایران اسلامی با انتشار مقاله ای از روزنامه انگلیسی که بهترین راه جلوگیری از انتشار اسلام در جهان را ترویج فحشا بین دختران مسلمان دانست، در توییتر نوشت:

یک کاربر فضای مجازی با انتشار تصاویری از پوشش زنان در سواحل آمریکا در توییترش نوشت: